Eyneburg.            De Eyneburg of Emmaburg ligt op een heuvel boven de Geul. De Eyneburg is de enige overgebleven hoogteburcht in het Geuldal, ook in het voormalige Hertogdom Limburg was het één van de weinige hoogteburchten. Waarschijnlijk werd ze rond 1260 op deze plek gebouwd om de nabijgelegen galmeigroeven te beschermen. Deze waren in de Middeleeuwen namelijk de motor van de economie. Niet alleen het Middeleeuwse aanzien van de burcht, maar ook de ligging op een rots hoog boven het Geuldal maken de Eyneburg tot een mysterieus en aantrekkelijk bouwwerk. De burcht vormt een gesloten geheel, dat houdt in dat de gehele burcht met muren is omgeven. Datzelfde geldt voor het uitgestrekte park. De Eyneburg ligt op een beboste heuvelrand en is omgeven door bossen en weilanden. In de volksmond staat de burcht ook bekend onder de naam Emmaburg. De verklaring voor deze naam is dat Emma, een dochter van Keizer Karel de Grote, een tijdlang met haar minnaar Eginhard op deze burcht gewoond zou hebben, zo luidt de legende. Dit verhaal duikt echter pas voor het eerst in de 19e eeuw op en kan dus niet op waarheid berusten. De volledige legende gaat als volgt: Emma, de dochter van Karel de Grote mocht van haar vader geen afspraken met mannen maken. En zeker niet met hovelingen. Het lot wilde echter dat Emma verliefd wordt op Einhard, die schrijver aan het hof van Karel de Grote is. Op een nacht spreken de twee geliefden heimelijk af op de Eyneburcht. Na afloop van hun ontmoeting blijkt er echter sneeuw te zijn gevallen. Om haar geliefde niet te verraden draagt Emma haar geliefde op haar rug naar binnen. Toch worden de twee tortelduifjes betrapt door keizer Karel die vanwege zijn reuma niet kan slapen. Hij besluit hen echter niet te straffen, maar schenkt hen nadat ze getrouwd zijn het kasteel. De legende is uitgebeeld op de waterput op de binnenplaats, waar een vrouw te zien is die een man op haar rug draagt. De naam Eyneburg of Eyneberghe stamt van een riddergeslacht met deze naam, die de burcht in de 13e eeuw bezat. Zo zijn onder meer Theodor von Eyneberghe, kanunnik in het Sint-Servaaskapittel te Maastricht rond 1260 en Hermann von Eyneberg in 1285 bekend. Later verschijnen namen van Hermann, Gerard, Wilhelm en Daniel von Eyneburg. Deze laatste vocht op het slachtveld te Woeringen naast hertog Johann von Brabant. Wilhelm streedt in 1371 in de Slag bij Baesweiler onder de graaf van Limburg. Johann von Eyneberghe liet de uit drie verdiepingen bestaande palas bouwen. In 1371 komt de burcht in het bezit van de kleindochter van Gerard von Eyneburg. Deze trouwt met Daem van den Bongaert. Door het huwelijk van hun dochter Bela gaat het riddergoed in 1430 over in het bezit van Arnold von Tzevel. In 1523 trouwt Johanna von Tzevel met Freiherr Johann von Donraet, die zich Dobbelstein noemt. De familie Von Dobbelstein blijft daarna tot het eind van het Ancien Regime eigenaar van de burcht. Opéénvolgend hier de verschillende eigenaren van de Eyneburcht sindsdien: Arnold von Dobbelstein, getrouwd met N. de Maschereel. - Johann von Dobbelstein, getrouwd met Odilie von Bertolf von Belven (1512); - Johann von Dobbelstein, getrouwd met Anna von Tzevel (1559); - Thierry von Dobbelstein, getrouwd met Margarethe von Horion (1579); - Johann von Dobbelstein, getrouwd met Helwige von Horion (1631); Deze laatste heeft de burcht, welke in 1640 door een grote brand verwoest werd, laten herbouwen. Hij startte al snel weer met de herbouw en bouwde tussen 1640 en 1648 een voorburcht die de echte burcht nog in grootte overtrof. In de boeken uit die tijd werd de voorburcht als "reusachtig" omschreven. - Johann Lambert von Dobbelstein, getrouwd met Marie Sidonie von Ouren von Tavigny (1673) - Johann Karl von Dobbelstein, getrouwd met Katharina Bernardine von Westerholt-Lembeck (1721). De laatste telg uit het geslacht Dobbelstein die op de Eyneburcht woonde, was Baron Karl August von Dobbelstein. Deze werd in 1778 burchtheer, maar reeds om 1786 verkocht hij de burcht aan Rainer Josef Turbet uit Aken. In de 19e eeuw wisselden de bezitters elkaar snel af. In 1809 verkochten de erfgenamen van Turbet de Eyneburcht aan de Luikse bankier Gérard Nagelmackers. Deze verkocht hem in 1836 weer aan Freiherr Florent von Thiriart zu Mützhagen, die zich nu "zu Mützhagen und Eyneburg" noemde. Omdat Freiherr von Mützhagen geen directe opvolgers had ging zijn gehele vermogen, vele honderden hectaren groot, over aan zijn Grossneffen Baron de la Rousselière-Clouard. Nadat ze in de loop der eeuwen in het bezit van verschillende adelijke geslachten was geweest, werd ze in 1897 gekocht door de Akense lakenfabrikant Theodor Nellessen, die de in vervallen staat verkerende burcht verbouwde tot een burgerlijk landhuis en hierbij poogde de Middelleeuwse kenmerken van de burcht te behouden. Voor deze verbouwing, die plaatsvonden in 1900 en 1901, riep hij de hulp in van de architect van de dom in Straatsburg Ludwig Arntz. Deze slaagde erin het impossante bouwwerk zo te veranderen, dat het aanzien behouden bleef. De neogotische kapel met zijn ranke klokkentoren werd door de Akense architect Johannes Richter ontworpen. De bouw vond plaats in 1902. De burcht werd een geliefd doel voor uitstapjes van de burgers uit Aken. Zij waren duidelijk geïnspireerd door de tekst boven de ingangspoort, waar in het Latijn te lezen staat: De huidige tijd moet zich over het verleden verheugen. In 1955 kwam de burcht in het bezit van de Westdeutsche Kalkwerke. Het waardevolle interieur met meubels, schilderijen, porselein etc. werd in 1958 per opbod verkocht. In 1996 kreeg de burcht de status van monument. In 2001 werd ze verkocht. Tussen 2004 en 2009 werd gepoogd om op de burcht een centrum voor Middeleeuwse leefwijzen te openen. Er waren een bakkerij, een burchtcafé en winkels van verschillende ambachtslieden gevestid waar Middeleeuwse kleding, zwaarden, wierook en fantasy-artikelen te koop waren. Op de binnenplaats oefenden ridders het zwaardvechten en boeren en buitenlui hadden in het park hun kampement opgeslagen. Regelmatig vonden er ook grotere evenementen plaats, zoals met Pasen, Pinksteren en Halloween. Anno 2012 is de burcht gesloten vanwege een faillissement.