Geschiedenis.
Höfen is een zeer oud dorp, al in 1361 werd een nederzetting "Höve" genoemd. In een oorkode van de Hertogen van Jülich, de toenmalige landsheren, heette het plaatsje "Hoeue". In 1400 was er sprake van "Op den Höven". Oorspronkelijk onstond het dorp in het Wahlerscheider Forst uit drie gehuchten. Het dorp is langgerekt en lag op de heuvelrug tussen het dal van de Perlenbach en dat van de Rur. Hier en daar lagen bronnen zodat in de watervoorziening van de inwoners kon worden voorzien. Het loofbos op de hoogvlakte verschafte het merendeel van de inwoners een bestaan, de mannen waren meestal bezig houthakken, houttransport, maar vooral met het maken van houtskool. Deze houtskool werd gebruikt in de hoogovens in de omgeving van Schleiden. De vrouwen verzorgden de akkerbouw en veeteelt en ze verzamelden ook bosvruchten als bosbessen, vossebessen, bramen en frambozen. Het klimaat in dit gebied is voor akkerbouw eigenlijk te slecht, waardoor de nadruk op de veeteelt lag. De meeste boerderijtjes waren keuterboerderijtjes. Zo was in 1882 de gemiddelde bedrijfsgrootte slechts 2,7 hectare en zelfs in 1958 bezat de helft van de boerenbedrijven nog maar 2-5 hectare land. Dat er toch behoorlijk grote dorpen ontstond, had vooral te maken met de lakenindustrie in Monschau die veel thuiswevers in dienst had. Toch was in 1960 nog bijna iedereen, zij het doorgaans als neveninkomsten, werkzaam in landbouw.
Door de aanleg van de weg tussen Monschau naar Schleiden werd Höfen een stuk beter bereikbaar. Ook veranderde de modderige, in de winter vaak onbruikbare dorpsstraat, in een goede verkeersweg waarover dagelijks de postkoets reed.
Höfen is, net als vele dorpen op de hoogvlakte in het Monschauer Land, een langgerekt straatdorp, het is ruim 2 kilometer lang. Na WO II kwamen er wel enkele zijstraten bij, maar het karakter van straatdorp bleef behouden. Heel typerend zijn de vele beukenheggen die de alleenstaande huizen beschermen tegen de extreme kou en sneeuwvlagen.
Vennhaus.
Höfen kent nog vele oude huizen, welke van oorsprong met roggestro gedekte daken hadden. Op de nok van het dak lagen vaak heideplaggen en het stro zelf was doorgaans met mos begroeid. Deze daken zijn aan de loefzijde dikwijls tot vlakbij de grond doorgetrokken, dit vanwege het barre klimaat. Dit type woonhuis wordt het "Vennhaus" genoemd. Vaak betreft het huizen met een L-vormige plattegrond, waarvan het woongedeelte en de stallen onder één dak liggen. De warmte van de stal draagt zo bij tot de verwarming van het huis. De stal ligt meestal aan de westkant, om zo de kou van de westenwinden tegen te houden. De ingangsdeur leidt naar de keuken. Aan één zijde hiervan ligt de goede kamer, aan de andere kant de stal. waarin één tot drie dieren ondergebracht konden worden. De slaap- en voorraadkamers liggen achter de keuken of op de eerste verdieping. De huizen zijn meestal opgebouwd op een lage fundering van breuksteen met daarboven wit gekalkt vakwerk Alleen de loefzijde is uit breuksteen opgetrokken en vaak ook nog met lange, rechtopstaande planken versterkt.
Helaas zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog alle huizen verwoest en is slechts een gering aantal in oorspronkelijke stijl, vaak gelukkig ook nog met rieten dak, herbouwd.
Wat is er te doen in Höfen ?
In Höfen staat in de Adventsperiode in de parochiekerk een mooie kribbe met eromheen allerlei opgezette dieren. Ook is er regelmatig levende muziek. In het Vereinshaus vlakbij de kerk is in de Adventsperiode een tentoonstelling van kribben te bewoneren. Deze wordt jaarlijks georganiseerd door de Höfener Krippenfreunde.
Sinds enkele jaren is in de oude melkfabriek (Alte Mölkerei) een infocentrum van Nationaalpark Eifel gevestigd. Hier is een kleine tentoonstelling te zien en er is ook een winkeltje waar landkaarten, wandelgidsen en leuke souvenirs, zoals honing uit Höfen, te koop is.
Höfen is tevens een goed uitgangspunt voor een wandeling in het dal van de Perlenbach. Dit is met name rond de bloei van de Wilde narcissen (Narcissus pseudonarcissus) meer dan een aanrader.
1%20150x.jpg)
