Het Korhoen behoort tot de hoenderachtigen. Mannetje en vrouwtje zijn gemakkelijk van elkaar te onderscheiden. Het mannetje is blauw-zwart met wit in de vleugels en in de staart. De staartveren zijn opvallend liervormig. Op zijn kop heeft hij twee onbeveederde huidkammen die tijdens de baltsrituelen enorm opzwellen. Het vrouwtje is bruin van kleur waardoor ze tijdens het broeden nauwelijks opvalt. Het is een vogel van veengebieden, heides en soms zelfs akkers. Ook leeft hij in open veenbossen.
Het Korhoen in de Hoge Venen.
Vroeger was deze vogel redelijk algemeen in de Hoge Venen. Maar sinds de grootschalige aanplant van bos is hun leefgebied, en daarmee ook het aantal Korhoenders, afgenomen. De dieren leven grotendeels op de grond waardoor ze slechts zelden zichtbaar zijn. Alleen als ze opvliegen kunnen ze worden waargenomen. Vaak landen ze dan boven in een boom om daar naar voedsel te zoeken. Soms is het mogelijk om meerdere Korhoenders bijeen in een boom te zien zitten. Korhoenders voeden zich in de winter met knoppen van allerlei struiken en bomen, zoals berken. In de zomer, met name tijdens de tijd dat de kuikens nog klein zijn, hebben deze behoefte aan grote hoeveelheden energierijk voedsel. Dat krijgen ze door insecten te vangen. En dat is nu net het probleem. In juni regent het in de Hoge Venen heel veel. Als de junimaand heel erg nat is kan dit betekenen dat er weinig insecten zijn hetgeen ertoe leidt dat de Korhoenders niet genoeg voedsel voor hun jongen kunnen krijgen waardoor deze sterven. Bij een toch al kwetsbare populatie kan dit al snel tot grote verliezen leiden. In de herfst is er meestal weer genoeg voedsel in de vorm van allerlei besdragende struiken.
Een verdere bedreiging voor het Korhoen is het toerisme.
Tot 1989 kwam het regelmatig voor dat groepen wandelaars dwars door de venen liepen en daardoor de schuwe Korhoenders keer op keer opjoegen. Dit leidde natuurlijk tot onnodig energieverlies. Dit was met name een probleem in de broedtijd en in de winter, wanneer de dieren veel energie nodig hebben. In de winter proberen de dieren zich enigszins tegen de kou te beschermen door in zogenaamde iglo ‘s, ondergrondse sneeuwholen, te schuilen. Wanneer ze telkens weer moeten opvliegen omdat ze gestoord worden door langlaufers, kost dit ook weer extra energie en daardoor is het aantal Korhoenders de laatste tijd nog extra gedaald. Om de veengebieden, en met name de Korhoenders te beschermen en de nodige rust te bieden, werden vanaf 1990 de Hoge Venen in een aantal zones ingedeeld.
Balts.
Opvallend bij het Korhoen is het baltsritueel. Dit vindt plaats in het vroege voorjaar (februari tot april) en begint reeds voor zonsopgang. Tijdens dit ritueel zoeken de mannetjes hun bolderplaatsen op waar ze als een soort stierenvechters schijngevechten uitvoeren. Een indringende rollende roep is dan ook tot op grote afstand te horen. Met veel imponeergedrag, waarbij de liervormige staart opengaat, de vleugels worden uitgestrekt en de kammen extra dik met bloed worden gevuld, proberen de mannetjes de wijfjes te lokken en indruk op hen te maken. In mei legt de hen 6 tot 8 eieren in een eenvoudig grondnest. In juni komen de kuikens ter wereld en deze zijn in september volgroeid.
1%20150x.jpg)
