Natuur tussen Maas en Rijn beleven!



Startpagina.
Algemene informatie over de Eifel.
Excursies en lezingen.
Deelgebieden:
-
Eifel
-Limburg
Natuurreservaten en wandelgebieden.
Geschiedenis van de Eifel.
Archeologische plekken.
Historische plaatsen.
Water in de Eifel.
Geologie van de Eifel.
Oude ambachten.
Mijnbouw & oude
industrie.
Paddenstoelen.
Wildparken & Musea.
Feesten.
Heiligen.
Wandelroutes.
Kinderwagenwandelingen.
Links.
Over ons.
Contact/Colofon.
Fotopagina´s.
Alfabetisch register
Naar de Duitstalige sites/ Zu den deutschen Seiten.













Kreuzau

Kreuzau ligt in het Rurtal op de rand van de Eifel en de overgang naar de Jülicher Börde, net ten zuiden van Düren. Tot de gemeente Kreuzau behoren ook de dorpen Borgheim, Broich, Drove, Leversbach, Obermaubach, Stockheim, Thum,Üdingen, Untermaubach en Winden.
De eerste vermelding van Kreuzau was in 1319 als "Auwe superior". Deze naam, ook geschreven als "Oberau" (i.t.t. Niederau) bleef het enkele eeuwen lang dragen, tot in de 15e eeuw de naam werd aangepast aan de naam van de kerk die gewijd is aan het Heilig Kruis. Vanaf 1467 heette het plaatsje "Cruitzauwe" (Kreuzau), vrij vertaald de aan het Heilig Kruis gewijde kerk in de Auen (beemden).
Burg Kreuzau stamt uit de 17e en 18e eeuw. Aan de binnenzijde van de ingangspoort staat het alliantiewapen van de families Von Raesfeld en Von Walrave.
Al in de Keltische tijd werd in de omgeving lood, ijzer en koper gewonnen. In 1450 werd een loodmijn in Leversbach genoemd. De loodsmelterij verdween door een overstroming in 1626. Ook de aardewerkfabricage was vroeger van groot belang in Kreuzau. Aardewerken producten uit Kreuzau waren zeer geliefd. In 1662 vestigde zich langs de Rur "eyne pampyrmullen" (een papierfabriek), aangelokt door het zachte water van de Rur.

St. Heribertkirche.

De katholieke St. Heribertkerk, de vroegere Heilig Kreuzkirche, werd in de 13e eeuw door de bouwfirma van de Keulse dom als gotische basilica gebouwd. Het bouwmateriaal waren rode zandsteenblokken uit de omgeving. Een stenen wandtabernakel uit 1300 en het koor stammen nog van deze kerk. De onderbouw van de toren stamt nog van een romaanse voorganger. De kerk is gebouwd in de stijl van de hoge gothiek en telde oorspronkelijk twee schepen. Tussen 1869 en 1872 werd het zuidelijke zijschip nieuw gebouwd. In 1906 en 1907 het noordelijke schip en werd er een nieuw schip bijgebouwd naar ontwerp van architect F. Statz. In het koor is een glas-in-lood-raam met Maria te zien. Ze is gekleed in een groen gewaad en een rode mantel. Op haar arm grijpt Jezus, in een paars kleed gekleed, naar drie bloemen die ze in haar hand draagt. Dit is het oudste glas-in-loodraam in de Kreis Düren. Daarnaast bezit de kerk veel moderne glas-in-loodramen met voorstellingen uit het Oude Testament en symbolen uit de Liturgie.
Op de pijlers van het middenschip staan vijf houten beelden in laat-gotische stijl uit de 16e eeuw uit de Niederrhein. Het betreft St. Cecilia, St.Joris, St. Maternus, St.Urbanus, St. Michael.
Rondom de kerk ligt een oud kerkhof met 17e en 18e eeuwse grafkruisen. In de nabijheid van de kerk staan ook de 12 staties van een kruisweg.