Mulartshütte. Mulartshütte is een klein dorpje in het dal van de Vicht tussen Rott en Zweifall. Vanuit bijna alle kanten moet je bergaf om in het dorp te komen, daarom wordt het door de lokale bevolking ook wel het “Dorf im Loch” genoemd. Door enkelen ook wel het “Reumaloch”, omdat het hier altijd zo vochtig is. Mulartshütte maakt deel uit van de gemeente Roetgen en telt circa 300 inwoners. In het plaatsje staan enkele fraaie historisch panden die deels in vakwerk, deels in breuksteen zijn opgebouwd. Er ligt ook een grote camping en vanuit het dorp kun je een geologische route volgen. Vanuit het dorp is het mogelijk een wandeling te maken langs het geologische leerpad dat uitlegt geeft over de opbouw van de aarde en de geschiedenis van de mijnbouw die samenhangt met de ijzerindustrie in de gemeente Roetgen. Het dorpje Mulartshütte werd waarschijnlijk rond 1430 gesticht door Meister Mulart, die hier een hoogoven met een ijzerpletterij stichtte. Hoe lang er gewerkt is, is niet bekend, maar vast staat dat na 1570 geen ijzer meer bewerkt werd. Rond 1570 lag er tussen de Laußbach en de Roderbach een klein gehucht dat uit vier huizen bestond. De bewoners hadden de plicht om de brug over de beek te onderhouden en een herberg in te richten om pelgrims en andere reizigers op te vangen. De oude smederij voor spijkers (Nagelsmiede) aan het dorpsplein met haar opvallende vakwerkgevel is nog een relict uit die periode. In het gebouw worden documenten over de geschiedenis van de ijzerindustrie in de omgeving en een mineralencollectie uit de noordelijke Eifel bewaard. Ertegenover staat het eenvoudige gebouw van het voormalige Sägewerk Groß, een houtzagerij, opgericht in de twintiger jaren van de vorige eeuw. Deze is opgetrokken uit baksteen met zijkanten uit donker gebeitste houten planken. Nadat de eigenaar, Franz Groß, overleden was, ging de boomzaagmachine (Sägegatter) uit 1934 naar het houtzagerijmuseum in Zweifall, waar hij nog steeds in werking te zien is. Typisch voor het plaatsje zijn de talrijke huizen uit de lokale breuksteen en de vakwerkhuizen. De uit grof bekapte breuksteen gebouwde huizen langs de Zweifaller- en de Hahnerstraße stammen uit de 17e-19e eeuw. De bovenverdiepingen bestaan bij de oudere panden uit vakwerk. Deuren en vensters zijn omlijst met stenen uit gekapte steen. Een goed voorbeeld van een vakwerkhuis is het cafe "Altes Jägerhaus" (Hahnerstraße 2). Dit is een groot barok vakwerkhuis dat stamt uit de tijd van de lakenindustrie in de Eifel. Het gebouw stamt uit 1709, hoewel de gevelsteen boven de deurpost het jaartal 1763 vermeld. Aan de rechterkant van het huis is een gevelsteen uit 1809 te zien met daarop een afbeelding van een jager die een hert vangt. Terwijl in de 18e eeuw een groot deel van de bevolking leefde van het weven van lakens, werd de landbouw in de 19e eeuw de belangrijkste inkomstenbron. Het gebouw heeft een vierhoekige plattegrond en draagt een mansardedak dat met leien gedekt is en enkele dakvensters bevat. De onderste verdieping is uit breuksteen opgetrokken, de twee bovenverdiepingen uit vakwerk. De ramen op de begane grond zijn modern, de deur met haar fraaie houtgesneden bovenlicht stamt uit de bouwtijd. In latere jaren werd het gebruikt als woning voor de boswachter, vandaar de naam van het cafe. Het huis aan de Hahnerstraße 4 is een twee verdiepingen tellend voormalig woon-stal-huis uit circa 1700. De benedenverdieping is uit breuksteen gebouwd, de bovenverdieping uit vakwerk. De benedenverdieping van dit pand is recent in moderne stijl verandert. Enkele ramen met een blauwstenen omlijsting en gevelsteen bleven behouden. Ook het aangrenzende pand (Hahnerstraße 6) is een twee verdiepingen tellend woon-stal-huis. Dit werd, zo vermeldt de gevelsteen, gebouwd in 1696. De benedenverdieping werd opgetrokken uit breuksteen, de ramen hebben moderne blauwstenen lijsten. De bovenverdieping, welke in vakwerk is opgetrokken, is nauwelijks veranderd. Zo staan er nog meer huizen in deze stijl, beneden breuksteen en bovenin vakwerk, zoals Zweifallerstraße 12. Langs de weg van Mulartshütte naar Rott staat de voormalige kruitfabriek Marienthal die werkte tussen 1863 en 1883.