Neuenhammer De zonen van Wilhelm Hoesch, Leonard en Philiph Wilhelm Hoesch, lieten in 1725 direct naast de Plattenhammer een nieuwe ijzerfabriek bouwen, de Neuenhammer. Dit leidde tot hevige protesten van Heinrich I, de toenmalige eigenaar van de Junkershammer. De Neuenhammer kreeg drie waterraderen. Leonard en Philiph Wilhelm exploiteerden de Platten- en de Neuenhammer gemeenschappelijk. Leonard bleek echter meer te verdienen aan Neuenhammer en liet in 1728 een nieuw woonhuis met een fraaie poort en een brug bouwen. De Neuenhammer werd al snel veel groter dan de Plattenhammer. Na de wisseling naar de 19e eeuw was de bloeitijd van de ijzerindustrie echter voorbij. In 1838 kocht Heinrich Hoesch III van de Junkershammer het woonhuis op de Neuenhammer en een kwart van de aandelen. Op dat moment was er op Neuenhammer ook nog maar één pletterij werkzaam waar Henri Hoesch van de Junkershammer en Wilhelm August Hoesch van de Plattenhammer afwisselend werkten. Van industriele productie was echter geen sprake meer, er werd alleen nog op bestelling voor de lokale markt van smeden, karrenmakers en slotenmakers gewerkt. De jongste ijzerfabriek in het dal van de Vicht bleef dus het langste bestaan. Op de Neuenhammer zijn nu nog twee smederijen overgebleven waar het ruwe ijzer werd verhit alvorens het op het aambeeld werd bewerkt. Het zijn twee uit breuksteen gemetselde zeven meter hoge ovens.