Stuwmeer van Obermaubach. Het stuwmeer van Obermaubach is het laatste stuwmeer dat de Rur op haar weg door de Eifel passeert. Het stuwmeer werd in 1933 en 1934 gebouwd en heeft een oppervlakte van 55 hectare. Dit stuwmeer werd tegelijkertijd gebouwd met het Staubecken Heimbach en de Kalltalsperre. Het werd gebouwd onder leiding van Regierungsbaumeister D. F. Gunzelmann naar een ontwerp van O. Schatz. Deze locatie werd gekozen omdat met een relatief geringe hoogte van de stuwdam er toch veel water gestuwd kon worden. De lengte van het stuwmeer is 2,2 kilometer. De inhoud bedraagt maximaal 1,65 miljoen m3. De stuwdam is 239 meter lang en aan de top 5 meter breed. De hoogte is maximaal 6,70 meter. De breedte aan de voet is 36,35 meter. De stuwdam is een aarden dam met een lemen dichting en ertussen betonnen schotten waartussen het water uit het stuwmeer kan stromen. Bovenop ligt een laag lokale breuksteen en grind. Aan de landzijde is de dam met gras begroeid. Bovenop verloopt een verkeersweg. In het stuwmeer bevindt zich ook een waterkrachtcentrale met een capaciteit van 3,3 miljoen kWh per jaar. Het water valt hier 7 meter naar onder, met maximaal 11.000 liter per seconde. Deze werd in 1969 gebouwd. Haar belangrijkste doel is om de verschillen in waterafvoer van de Rur, veroorzaakt door de steeds wisselende watergolven uit het stuwmeer en de waterkrachtcentrales van de Rursee, te nivelleren. De onregelmatige afvoer van het stuwmeer van de Urft en het Kraftwerk Heimbach ontstonden pas nadat rond 1920 niet meer voortdurend energie met waterkracht werd opgewekt. In die tijd nam de bruinkool de positie van waterkracht als belangrijkste energiebron over. Waterkracht werd vanaf nu alleen nog ingezet op momenten dat er extra veel energie nodig was. Dit zorgde voor onregelmatige watergolven in de Rur, de zogenaamde „Urftwelle“ Het stuwniveau ligt op 165 meter boven Normal Null (NN). De in 1944 ontstane oorlogsschade werd in 1945-1946 hersteld. De vistrap bij de stuwdam overwint een hoogteverschil van 7 meter en maakte het voor vissen mogelijk hun paaigebieden bovenstrooms in de Roer en in de Kall, een zijrivier, te bereiken. Flora en fauna. Het zuidelijke gedeelte van het stuwmeer, met daarbij inbegrepen de monding van de Rur in het stuwmeer, is sinds 2000 natuurreservaat. Op het stuwmeer zitten vaak Futen (Podiceps cristatus) en Meerkoeten (Fullica atra). ´s Winters krijgen ze gezelschap van overwinteraars zoals Dodaarzen (Tachybaptus ruficollis), Kuifeenden (Aythya fuligula), Brilduikers (Bucephala clangula) en Tafeleenden (Aythya ferina). Ook de Bever (Castor fiber) rekent het stuwmeer en de aangrenzende delen van de Rur tot zijn territorium. Omgeknaagde bomen en burchten wijzen op zijn aanwezigheid. Het stuwmeer is aan de oost- en zuidkant geheel met bos omgeven. Aan de zuidkant en aan het noordelijke uiteinde van de oostkant ligt het dorp Obermaubach. Het gebied op de westelijke oever van het stuwmeer heeft steile wanden. Buiten het bereik van de zonnestralen hebben zich hier open ravijnbossen ontwikkeld. De kenmerkende boomsoorten hierin zijn Gewone es (Fraxinus excelsior) en iep (Ulmus sp.). Ook groeien er allerlei soorten varens zoals Tongvaren (Phylites scolopendrion) en Stijve naaldvaren (Polystichum aculeatum). Op de warme hellingen leeft de Spaanse vlag (Euplagia quadrimaculata).