Steenbergen, een bijzonder leefmilieu. Steenbergen vormen een apart leefmilieu voor planten en dieren. Dit heeft een aantal oorzaken. Op de eerste plaats omdat ze nauwelijks vruchtbaar zijn. In het harde steenmateriaal zitten weinig voedingsstoffen zodat er maar een gering aantal plantensoorten kan groeien. Bovendien worden de organismen op de steenbergen blootgesteld aan hoge temperaturen. De zwarte steen warmt namelijk snel op en houdt de warmte lang vast. Daarnaast is de omgeving waarin de planten groeien vaak zout omdat de meeste gesteenten uit het Carboon grote hoeveelheden zeezout bevatten. Op mijnstortbergen bestaat de begroeiing meestal uit een gering scala aan soorten waaronder de boomsoorten Ruwe berk (Betula pendula) en Zwarte els (Alnus glutinosa) en diverse soorten kruidachtigen. Hiertoe behoren Klein hoefblad (Tussilago farfara), Driedistel (Carlina vulgaris), diverse soorten Theunisbloemen (Oenathera sp.) en meldes (Chenopodium sp.). Opvallend zijn een aantal bijzondere soorten. Op de mijnstortberg aan de rand van de Brunssummerheide groeit Schorrekruid (Salsola kali), een plant die normaliter aan de kust of in steppegebieden te vinden is en hier waarschijnlijk voorkomt door de combinatie van een droge omgeving en een grote hoeveelheid zout in de bodem. Op de net over de Duitse grens gelegen steenberg van de mijn Adolf in Merkstein groeit Slijkgroen (Limosella aquatica). Hier is ook Druifkruid () te vinden.