De laatste steenberg van Nederland ?      In het jaar dat ik werd geboren, 1974, sloot de laatste Limburgse steenkolenmijn haar poorten. Hoewel de meeste resten van de mijnindustrie in de loop der tijd zijn opgeruimd, zijn enkele steenbergen als opvallende onderdelen nog goed zichtbaar in het landschap. Deze steenbergen werden in het verleden opgekiept om de afvalsteen die samen met de steenkool naar boven werd gehaald kwijt te raken. De meeste van deze steenbergen zijn inmiddels ook opgeruimd, afgevlakt of bedekt met een dikke laag teelaarde. Dit is onder meer te zien op de steenberg van de steenkolenmijn Wilhelmina in Terwinselen, slechts op enkele kleine randen ligt de zwarte mijnsteen nog aan de oppervlakte. De steenbergen van de Laura en Julia in het Wormdal bij Kerkrade zijn afgegraven of worden dit anno 2007 nog steeds. Andere stortbergen, zoals op de Koumen in Hoensbroek of de stortberg van de Dominiale mijn nabij Berenbosch te Kerkrade zijn afgevlakt en vervolgens in zijn geheel bedekt met normale grond, zodat ze niet meer als steenberg herkenbaar zijn. Alleen de steenberg van de Hendrik aan de rand van het Brunssumse Schutterspark en de steenberg van de ON op de Heksenberg hebben nog ten dele hun oorspronkelijke aanzien behouden. En juist deze laatste twee oorspronkelijke steenbergen dreigen nu ook te verdwijnen. De steenberg op de Heksenberg omdat er zilverzand onder zit dat de firma Sigrano wil afgraven en de steenberg van de Hendrik omdat er eveneens waardevol zand en klei onder zit. Het materiaal van de stortbergen wordt gebruikt in de wegenbouw als wegverhardingsmateriaal.