Vlodrop. Vlodrop is een dorp in het dal van de Roer. Bij Vlodrop komt dit riviertje Nederland binnen. Haar naam komt overigens van de Vlootbeek, een zijbeek van de Roer, en betekent dorp aan de Vlootbeek. Vlodrop ligt vlakbij de Duitse grens. Ten behoeve van de vele Duitse dagjesmensen is er extra een supermarkt die ook in Duitsland adverteerd. Ook de zaterdagmarkt profiteert van de buitenlandse klandizie. Van oorsprong is het een dorp met lintbebouwing zonder duidelijke kern, waarbij er met name in het laatste kwart van de vorige eeuw veel huizen zijn bijgekomen, waardoor het oorspronkelijke stratenplan is veranderd. Geschiedenis. De eerste vermelding van Vlodrop was in een oorkonde van 24 juni 943 waarin Balderik, de toenmalige bisschop van Utrecht, de plaats noemt als onderdeel van het Stift (klooster) van Sint-Odiliënberg. Het stift verdween in 1277 en vanaf toen vormde Vlodrop samen met Posterholt één parochie. Deze bleef tot de Franse tijd bestaan. De aanwezigheid van een zogenaamde laatbank, een rechtbank waar geschillen tussen horigen en leenheren werden besproken, geeft aan dat Vlodrop in de Middeleeuwen de belangrijkste plaats in de omgeving was. Vlodrop werd in 1277 door Hendrik van Gelder, bisschop van Luik, geschonken aan zijn neef Reinoud van Gelder. De eerste heer van Vlodrop was Reiner van Flodrop. Bijzonder was dat Vlodrop in 1294-1295 al een brug over de Roer had. Alleen grote steden als Maastricht en Roermond hadden toen vaste bruggen. De Roerbrug in Vlodrop was echter een schakel in de handelsweg van Keulen via Erkelenz, Vlodrop, Roermond en Mol naar Antwerpen. Het was een tolbrug. Kastelen. In Vlodrop staat een kasteel dat ´t Steenhuis genoemd wordt. In de Middeleeuwen bevond zich hier het stamslot van de Graven van Vlodrop. Het oude kasteel werd echter verwoest en rond 1664 werd het huidige kasteel opgebouwd. Kasteel ´t Steenhuis bestaat uit een hoog vierkant gebouw in barokke stijl met een vierkante ingangstoren die door een spits wordt gekroond. Het kasteel heeft een rechthoekige plattegrond. De wapensteen boven de ingang vermeldt het jaartal 1664. Nabij het kasteel ligt de voormalige kasteelboerderij Huyserhof. Vroeger lag er een gracht rondom het kasteel en er hoorde ook een kasteelpark bij. Naast dit kasteel kende Vlodrop vroeger nog twee kastelen, Kasteel Odenrade (inmiddels verdwenen) en Kasteel Triëst. Van dit laatste is de hoeve nog overgebleven. Oude kerkhof. Het monumentale oude kerkhof van Vlodrop aan de Kerkstraat kent twee bijzondere graven. Ten eerste dat van Gerardus Leonardus Hubertus Krekelberg, de tekstschrijver van het Limburgs volkslied (1909). Krekelberg werd in 1864 in Neeritter geboren en werkte als onderwijzer eerst in Swalmen en later in Vlodrop, waar hij in 1937 overleed. Een ander bijzonder graf is de natuurstenen graftombe van de adelijke familie Scherpenzeel-Heusch met grafkelder. Op het kerkhof van Vlodrop zijn in april 1990 de volgende planten aangetroffen (Schaminée & Hermans, 2001): Zandraket (Arabis thaliana), Zandmuur (Arenaria sp.), Herderstasje (Capsella bursa-pastoralis), Kleine veldkers (Cardamine hirsuta), Kluwenhoornbloem (Cerastium glomeratum), Zandhoornbloem (Cerastium semidecandrum), Stinkende gouwe (Chelodonium majus), Kweek (Elymus repens), Heermoes (Equisetum arvense), Canadese fijnstraal, Vroegeling (Erophila verna), Tuinwolfsmelk (Euphorbia peplis), Rood zwenkgras (Festuca rubra), Hoenderbeet (Lamium amplexicaule), Paarse dovenetel (Lamium purpureum), Gewone rolklaver (Lotus corniculatus), Bronkruid (Montia sp.), Ruige klaproos (Papaver argemone), Bleke klaproos (Papaver dubium), Grote klaproos (Papaver rhoeas), Straatgras (Poa annua), Liggende vetmuur, Muurpeper (Sedum acre), Gewone melkdistel (Sonchus oloraceus), Vogelmuur (Stellaria media), Paardenbloem (Taraxacum spec.), Veldereprijs (Veronica arvensis), Klimop-ereprijs (Veronica hederifolia) en Smalbladwikke (Vicia sativa ssp. nigra). Vlodroppermolen. Tussen Vlodrop en Etsberg ligt aan de monding van de Rode Beek de Vlodroppermolen. Het is de laatste molen langs de Rode Beek en wordt daarom ook wel Onderste molen genoemd. Het malen was sterk afhankelijk van de activiteitenvan de stroomopwaarts gelegen Dahlheimermolen en de Gitstappermolen. Deze watermolen was vroeger in gebruik als graan- en als oliemolen. De molen is rond 1834 gebouwd. Het dubbele waterrad (één voor graan en één voor olie) werd in 1875 vervangen door een zuigturbine in een ijzeren trommel. Herhaaldelijk had de molen te leiden onder problemen.Brand en oorlogshandelingen zorgden voor schade aan de molen, maar ze werd keer op keer herbouwd.In 1974 stopte men met malen in molen. Literatuur. Schaminée, J.H.J. & J.T. Hermans, 2001. Wilde planten op kerkhoven in de Roerstreek. Jaarboek Roerstreek. Heemkunde Vereniging Roerstreek, Sint-Odiliënberg. p.32-40.