Het vulkaangebied van de Westelijke Eifel. Het vulkaangebied in de westelijke Eifel vormt een circa vijftig kilometer lange strook van vulkanische verschijnselen. Het werd gevormd in het Kwartair (2 miljoen tot 10.000 jaar geleden). In het zuidoosten ligt de grens bij Bad Bertrich nabij het dal van de Moezel. Hier hebben de lavastromen zo nu en dan de Ueßbach opgestuwd. In het noordwesten ligt de grens bij Ormont, met de eenzame slakkenkegel van de Goldberg nabij de Belgische grens. Aan de zuidwestkant liggen alleen bij Manderscheid en bij Birresborn kleine groepjes vulkanen voor het westelijke vulkaangebied. Het gebied nadert het vulkaangebied van de Oostelijke Eifel (het Laacher See-gebied) tot op bijna tien kilometer afstand. In het Pleistoceen, de periode van de IJstijden (de afgelopen 400.000 jaar) heeft het zich gevormd. Pas aan het einde van deze vulkanische periode, ten tijde van de Wurm-IJstijd, zijn de Maare ontstaan. Het zijn de jongste vulkanische verschijnselen van zowel de Eifel als van geheel Midden-Europa. Hun leeftijd is vast te stellen aan de pollen van allerlei planten die zich hebben afgezet op de bodem van enkele Maare. Deze konden, doordat ze luchtdicht op de bodem van de meren bewaard bleven, niet verrotten. Ook de verschillende bodemlagen in de Maare waren nuttig voor het bepalen van de leeftijd van de Maare. Het Ulmener Maar aan de oostkant van het vulkaangebied schijnt rond 8500 jaar geleden ontstaan te zijn. Zijn as ligt namelijk bovenop de aslagen die de Laacher See vulkaan aan het einde van de laatste IJstijd rond 13.500 jaar geleden heeft uitgeworpen.