Wandelroute Heimbach. In het voetspoor van ridders en trapisten, wandeling door Nationaalpark Eifel vanuit Heimbach naar Klooster Mariawald. Deze 17 kilometer lange wandeling voert door afgelegen beekdalen naar het Trappistenklooster Mariawald. Vervolgens gaat de wandeling door uitgestrekte bossen en met fraaie uitzichten richting de Rursee. Deze bossen behoren tot het Nationale park Eifel. Op de terugweg passeert de wandelaar het Jugendstilkraftwerk Heimbach en komt uiteindelijk weer uit in het historische plaatsje Heimbach met zijn burcht en bedevaartskerk. De wandeling is onderweg in te korten tot een lengte van 11 kilometer.      Startpunt van de wandelroute is het station van Heimbach. Hierin is ook het zogenaamde Tor van het Nationale park Eifel gevestigd. Dit is een informatiecentrum waar men inlichtingen kan krijgen over dit uitgestrekte gebied waar beukenbossen op zure bodems worden beschermd. Vanaf de rotonde voor het station steken we de brug over de Rur over. Meteen na de brug slaat een voetpad linksaf en volgt de rivier stroomopwaarts. Dit volgen we en passeren na een circa 250 meter een houten brug over de Rur. Hier lopen we nog steeds stroomopwaarts in de richting van een natuurstenen brug. Met een beetje geluk kunnen we hier de Waterspreeuw (Cinclus cinclus) zien, dit is een zangvogel die zijn voedsel onder water zoekt en herkenbaar is aan zijn opvallende witte keelvlek. Hij zit vaak op de stenen in het riviertje. In het vroege voorjaar bloeit hier langs de beek het Groot hoefblad (Petasites hybridus) en de zeldzame Bosgeelster (Gagea lutea). We steken de brug over en nemen aan de andere kant het voetpad dat de Rur ook weer stroomopwaarts volgt. Aan onze linkerhand ligt een rotsheuvel waarop Burcht Hengebach uit de 11e eeuw staat. De heuvel is begroeid met allerlei soorten struiken, waaronder Sleedoorn (Prunus spinosa) en met Bosrank (Clematis vitalba) en Klimop (Hedera helix). Aan de voet van de heuvel, vlakbij een herdenkingskruis voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zien we in het vroege voorjaar de fraaie paarse bloemen van de zeldzame Voorjaarshelmbloem (Corydalis solida). Aan het eind van deze heuvel lopen we een trappenpad links omhoog en komen zo op een parkeerplaatsje bij de ingang van de burcht. Hier steken we de verkeersweg over, lopen 10 meter naar links en nemen dan de eerste straat (Am Giebel) rechtsaf. Deze gaat over in de straat "Am Altenberg" en nadat deze een bocht naar links heeft gemaakt staan we op de verkeersweg (Hengebachstraße). Deze volgen we rechtsaf. We passeren Hotel Klostermühle en iets verderop lopen we rechtdoor de straat "Im Heimbachtal" in. Hier negeren we voorlopig alle zijwegen tot we het laatste huis ( nummer 53) achter ons gelaten hebben. Aan onze rechterhand ligt de Heimbach welke gezoomd wordt door Zwarte elzen (Alnus glutinosa). Aan onze linkerhand ligt een fraai Wintereikenbos met onder meer Kussentjesmos (Leucobryum glaucum) in de ondergroei. In het bos ligt een grote rotspartij, de Mausley. In de wegberm is in de zomermaanden ook de Bleekgele hennepnetel (Galeopsis segetum) te zien. Ongeveer 650 meter na huisnummer 53 buigt een weg (genummerd met een 6) scherp rechtsaf, deze nemen we. Aan onze rechterhand is met moeite te zien dat hier ook een huis met een tuin ligt. Na 130 meter slaat een smalle bosweg linksaf en volgt weer de Heimbach. Deze volgen we en houden de beek eerst aan onze rechterhand, maar na het passeren van een bruggetje verloopt onze weg aan de rechterkant van de beek. We blijven de beek hier stroomopwaarts volgen en volgen de weg die genummerd is met een 6. We zijn nu in een fraai beekdal gekomen waar Zwarte elzen de beek zomen. In de weilanden is in het voorjaar massaal de Knolsteenbreek (Saxifraga granulata) te zien. In de nazomer bloeit hier de Herfsttijloos (Colchicum autumnalis). We volgen het Heimbachtal circa 2 kilometer en zien dan, circa 150 meter nadat het twee zijbeekje, de Arnsbach die door weilanden wordt gezoomd, zich bij de Heimbach heeft gevoegd een vrij smalle weg rechtsaf slaan. Hier lopen we bergop met aan onze linkerhand weilanden en aan onze rechterhand een gemengd eiken-beukenbos. De weg maakt een bocht naar rechts en komt 150 meter verder uit op een bredere bosweg. Hier gaan we rechtsaf en blijven deze weg (symbool 6) over circa 1,5 kilometer volgen.                   Beukenbos op de Kermeter.                                      Naturwaldzelle Kermeter. We passeren onder meer een "Naturwaldzelle". Hier staat een fraai beukenbos dat helemaal aan zichzelf wordt overgelaten en waarin de mens niet mag ingrijpen. Heel mooi is hier te zien hoe het bos zichzelf vernieuwt, oude bomen vallen om en maken plaats voor zaailingen. De oude bomen worden dan weer verteerd door allerlei paddestoelen. In de wegberm zien we Donker longkruid (Pulmonaria obscura) en Amandelwolfsmelk (Euphorbia amygdaloides). Op enkele plekken groeit de giftige Wolfskers (Atropa belladonna) met paars-bruine bloemen en glimmende zwarte bessen. Na het passeren van een slagboom komen we uit op geasfalteerde weg. Hier gaan we linksaf en lopen verder door de uitgestrekte bossen. Wanneer aan onze rechterhand nog slechts een smalle strook bos overblijft waardoorheen de weilanden te zien zijn gaan we na het passeren van een ingang tot dit weiland rechtsaf over een dalende bosweg (symbool 6/7). Onderaan komen we bij een stegel en vervolgen ons pad door de weilanden. Voor ons ligt Abtei Mariawald, een eeuwenoud trappistenklooster. We verlaten het weiland weer en lopen een trap links omhoog, steken de verkeersweg over en lopen naar het klooster. Hier kunnen we een rustpauze inlassen in het cafetaria -waar overheerlijke erwtensoep te krijgen is- of ons even terugtrekken voor een gebed in de kloosterkerk. We hebben nu ongeveer 7 kilometer van onze wandelroute afgelegd. Nadat we ons lichamelijk en geestelijk opgefrist hebben lopen we verder. Hiertoe volgen we het uitgestrekte parkeerterrein van de het klooster bergop. Aan het einde volgen we de eerste weg rechtsaf (teken T5), gaan op een T-splitsing rechtsaf en komen zo langs weilanden waar we even een blik naar rechts kunnen werpen om het klooster in zijn omgeving te bewonderen. We beklimmen de trappen voor het militaire kerkhof, waar 419 in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde soldaten begraven liggen. Behalve Duitse soldaten liggen er ook Poolse en Russische soldaten die in Duitse dienst waren. We verlaten de poort van het kerkhof en lopen dan rechtsaf een bosweg welke is gemarkeerd met een 8 in. Na ongeveer 150 meter slaan we linksaf en beginnen sterk te dalen. Op de plek waar we de Herbstbach oversteken slaan we rechtsaf (symbool T5/8) en volgen nu dit beekdal bergafwaarts. Het beekdal bestaat uit een afwisseling van bossen en verruigde weilanden waarin vele struwelen met Sleedoorn te zien zijn. In de herfst bloeit hier Herfsttijloos. We steken een bosweg over en vervolgen ons pad bergafwaarts. Onderaan komen we op een dwarsweg uit. Afkorting: We kunnen hier de route afkorten. Daartoe lopen we op de dwarsweg rechtsaf en volgen nog steeds het symbool 8. We negeren een zijweg naar rechts. Onderaan komen we uit op een geasfalteerde weg die langs de oever van Staubecken Heimbach loopt. Deze volgen we rechtsaf en komen na 1 kilometer weer uit in het Kurpark aan de voet van de Hengebach. Van daaruit kunnen we dan langs de Rur teruglopen naar ons voertuig of even een kijkje nemen in het plaatsje. Lange route:                     Bord Nationaalpark Eifel.                                         Jugendstilkraftwerk Heimbach. Op de dwarsweg gaan we linksaf en volgen deze weg die genummerd is met een 9/T5. Onze wandelweg blijft vrijwel steeds op dezelfde hoogte lopen. We omronden het dal van de Steinbach, negeren alle zijwegen en na een 2 kilometer komen we langs een klein mintgroen gebouwtje waar de hogedrukleiding vanaf de Urfttalsperre zich naar beneden stort. Deze is de krachtbron voor het Jugendstilkraftwerk Heimbach, dat we verderop in de wandeling zullen zien. Iets verderop kunnen we genieten van het prachtige uitzicht op het Staubecken Heimbach. Voor ons ligt het plaatsje Hasenfeld en aan de rechterkant kijken we uit op de Meuchelberg. We komen uit op een asfaltweg, hier gaan we rechtsaf en lopen over het voetpad langs de weg tot bij een klein motorrijderscafe. Hier volgen we een geasfalteerde weg (Schwammenauel) die hier rechtsaf slaat (symbool 9/ T5). We lopen nu langs weilanden bergaf, maken een scherpe bocht naar links en passeren enkele huizen en komen uiteindelijk uit op een dwarsweg die de oever van het Staubecken Heimbach volgt. Hier slaan we rechtsaf. Langs de oever kunnen we enkele bomen zien die bewerkt zijn door de Bever (Castor fiber). Dit grote knaagdier leeft 's zomers van grassen en kruiden, maar schakelt in de winter over op de bast van bomen. Om aan de sappige jonge twijgen te komen moet hij de bomen eerst omknagen. Hierbij ontstaan de typische potloodspitsvormige boompunten, welke wijzen op de aanwezigheid van de Bever. Op het stuwmeer zijn 's winters vaak grote groepen Kuifeenden (Aythya fuligula) en Dodaarzen (Tachybaptus ruficollis) te zien. We komen uit bij het Jugendstilkraftwerk Heimbach. Dit is een fraai vormgegeven waterkrachtcentrale in Jugendstil uit 1904, waar met behulp van waterkracht stroom wordt opgewekt. Het water is afkomstig uit het stuwmeer van de Urft en wordt door middel van een ondergrondse leiding hierheen gebracht. Tegenover deze centrale steken we de brug over het stuwmeer over en volgen de weg langs een kampeerterrein. Daarna nemen we de eerste weg (Im Sangert) rechtsaf welke gemarkeerd is met het teken van de Eifelverein (<). Deze daalt af en volgt de oever van het stuwmeer. We lopen nu met het stuwmeer aan onze rechterhand en een rotswand aan onze linkerhand. De berg aan onze linkerhand heet de Meuchelberg en is begroeid met een fraaie warmteminnende vegetatie, vergelijkbaar met de begroeiing op de hellingen in het Moezel-, Ahr- en Rijndal, een bijzonderheid in de koele Eifel. Hier leven bijzondere warmteminnende planten en dieren zoals Spaanse vlag (Euplagia quadrimaculata) en Muurhagedis (Podarcis muralis). Er groeien kreupelvormen van de Wintereik (Quercus petrea), maar ook allerlei bijzondere planten zoals Kruipbrem (Genista pillosa), Zwartsteelvaren (Asplenium adiantum-nigrum), Noordse streepvaren (Asplenium septentrionale) en Graslelie (Anthericum liliago).       Waar het pad langs het water eindigt, moeten we even steil bergop en komen dan op een geasfalteerde weg. Hier lopen we quasi rechtdoor, nog steeds het teken van de Eifelverein (<) volgend in de richting van Heimbach. Op een Y-splitsing nabij de waterkrachtcentrale van het Staubecken Heimbach slaan we rechtsaf. We lopen nu langs volkstuintjes langs de Rur. Aan onze linkerhand liggen enkele fraaie hoogstamboomgaarden waarin opvallend veel Maretakken (Viscum album) groeien. Ook hebben we fraai zicht op Burcht Hengebach. Na circa 500 meter komen we uit op een parkeerterreintje en slaan dan rechtsaf. Hier komen we weer uit op de stenen brug die we aan het begin van onze wandeling al eens hebben gezien. We kunnen nu de Rur stroomafwaarts volgen tot aan het station of een bezoekje brengen aan het fraaie plaatsje Heimbach met zijn vakwerkhuisjes en terrasjes. Ook een bezoekje aan de Sint-Clemenskerk is een aanrader. Vooral de oude kerk met zijn zware pilaren en gewijde atmosfeer is een waardige afsluiter. Maar vergeet u ook niet om een blik te werpen op het Antwerps vleugelaltaar in de moderne nevenkerk met als stralend middelpunt de Pieta. Zonder dit beeld hadden we deze wandeling namelijk helemaal niet kunnen lopen, zij was immers de aanleiding om Klooster Mariawald te bouwen………..