Temidden van enkele oude bomen aan de rand van het Weinfelder Maar in de omgeving van Daun staat de kapel van het voormalige dorpje Weinfeld. Deze is gewijdt aan Sint-Maarten. Verder resteren nog de kruisen op het kerkhof van dit ondergegane dorp. Het dorp heeft een lange geschiedenis. Rond 1044 werd melding gemaakt van Winvelde, in 1316 van Winevelt en in 1533 van Wyngfeldt. Het voorvoegsel “wyne” is afgeleidt van het gotische woord win of winja en betekent weide of hooiland. Hieruit kan men sluiten dat men hier vroeger vee heeft geweid. Een andere verklaring zegt dat Weinfeld stamt van gewijde grond en dat er een Romeins heiligdom heeft gestaan dat reeds vroeg gekerstend werd. Ook deze verklaring is mogelijk, aangezien gebleken is dat nabij de kerk vroeger een Romeinse nederzetting lag. De Romaanse bouwwijze met zijn massieve toren en kleine ramen, maar ook de harde mortel en de stenen wijzen erop dat de kapel op de fundamenten van een Romeins heiligdom is gebouwd. De parochie Weinfeld was vroeger groot en vormde ook de moederkerk van Schalkenmehren.
De dorpjes Mehren, Schalkenmehren, Altburg, Saxler, Udler en drie huizen van Gemünden aan de oostkant van de Lieser behoorden tot deze parochie. Het dorp werd echter vanaf 1512 verlaten vanwege oorlog, brand en andere problemen en een groot deel van de bevolking stierf door het uitbreken van de pest. Deze was in 1522 uitgebroken in het leger van de Duitse keizer in Rome. Vanaf 1549 dook deze ziekte ook in de Eifel op, meegebracht door soldaten. De beelden van de pestheiligen St. Rochus en St. Sebastianus herinneren hier nog aan. In 1562 verliet pastoor Peter von Mehren als laatste het dorp. Vanaf toen was het dorp geheel verlaten en werden de huizen door de bewoners van de omliggende dorpen gebruikt als steengroeve om hun huizen te verbeteren.
Het vergane dorp lag vermoedelijk ten oosten van de kerk, het centrum lag waarschijnlijk daar waar tegenwoordig het Mehrener Bildchen, een gedenkkruis, staat.
De kerk behoort tot de oudste kerken van de Eifel. Volgens een hoeksteen die gevonden werd stamt de kerk al uit de 6e eeuw. De fundamenten stammen zelfs nog uit de Romeinse tijd. Dit is te zien aan het visgraatmotief van de muren. Mogelijk stond op deze plek zelfs al een Keltisch heiligdom. De kerk werd voor het eerst genoemd in 1044, maar waarschijnlijk bestond ze al eerder. De parochie Weinfeld werd al in een oorkonde in 731 genoemd. De heren van Daun moesten de kerk onderhouden. Opvallend aan de kerk is de massieve 14e eeuwse toren. Deze heeft zeer dikke muren welke bij de ingang zelfs nog met zeer dikke steunpilaren zijn verstevigd. In de toren hangen twee klokken die na de Tweede Wereldoorlog werden opgehangen. De oude klokken werden in 1917 omgesmolten tot kanonnen.
Het gotische koor met zijn kruisgewelven stamt ook uit de 14e eeuw. Het schip uit 1723 is eenvoudig en langgerekt en heeft eveneens dikke muren en kleine raampjes. Het schip is van het koor gescheiden door romaanse rondbogen wier muren net zo dik zijn als de zijmuren. Tot 1726 was de kerk de parochiekerk van de omliggende dorpen en stond hier de biechtstoel en werden de kinderen in deze kerk gedoopt. Op 1 februari 1726 werd het Allerheiligste naar Schalkenmehren gebracht. In 1803 werd Schalkenmehren een zelfstandige parochie, maar bleef men de zondagse mis tussen Pasen en Pinksteren in de kerk van Weinfeld vieren. Dat werd echter in hetzelfde jaar verboden. In 1807 stelde de bisschop van Trier voor om de kerk af te breken en met het bouwmateriaal de kerk in Schalkenmehren te verbeteren. Dat gebeurde echter niet en de bevolking van Schalkenmehren moest op eigen kosten een nieuwe kerk bouwen. Daardoor kon ze de kerk van Weinfeld echter niet meer onderhouden en deze verviel langzamerhand.
De oude inrichting is nog te zien op een foto in de kapel. Op het linker zijaltaar stond een gotisch beeld van “Maria der zeven smarten” die Jezus na zijn kruisiging beweent, waarbij zeven zwaarden haar borst doorboren. Dit heiligenbeeld trok vele pelgrims waarvan ook de vele gedenkplaten aan de muren van de kerk, zelfs nog zeer recente, getuigen. Het Mariabeeld werd gestolen en teruggevonden op een rommelmarkt in Düsseldorf. Tegenwoordig staat het daarom in de kerk van Schalkenmehren. De huidige beelden in de kerk van Weinfeld zijn het werk van de beeldhouwer Del’ Antony en de kruisweg aan de buitenkant stamt van beeldhouwer Scherl uit Wittlich.
Het rechter zijaltaar was gemaakt van hout. Hierop was de wederopstanding van Jezus te zien, om precies te zijn het moment waarop Jezus zich als tuinman bij Maria Magdalena vertoont. Net als de beelden van de Heilige Sebastianus en de Heilige Rochus werd ook dit kunstwerk gestolen.
Het is aan pastoor Johann Konter te danken dat het kerkje behouden is gebleven. In 1870 werd het vanwege bouwvalligheid gesloten, maar hij zorgde voor een inzamelingsactie waardoor de kerk gerestaureerd kon worden. Hij deed dit onder meer door wandelaars, vaak verliefde paartjes, die hun namen in de toren hadden achtergelaten, te schrijven en om een gift te vragen. In 1875 werd begonnen met de restauratie van de kerk. Op 27 september 1887 werd de kerk ingewijd met een heilige mis. Pastoor Konter stierf in 1891 en werd in de gewijde grond rondom zijn geliefde kerkje begraven. Zijn graf ligt nabij de oostelijke ingang van het kerkhof. Voor de kerk van Schalkenmehren staat nog een monument voor hem.
1%20150x.jpg)
