Het Wendland. Het Wendland lag ten tijde van de scheiding tussen Oost- en West-Duitsland in een uithoek van de Bundesrepublik. De Elbe vormde de grens en daarom was het betreden van een honderden kilometers lange zone langs de rivier niet toegestaan. Verder liggen in het gebied nauwelijks steden van betekenis, waardoor er geen autosnelwegen naartoe leiden. Dit zorgde er tevens voor dat er nauwelijks enige industrie van betekenis is gevestigd. Het grondgebruik bestaat grotendeels uit grasland. Kleine boerderijen, met gemiddeld 50 hectare land, vormen hier de hoofdmoot. Daardoor bestaat er nog een kleinschalige structuur, met name in de stroomdalen van de zijrivieren van de Elbe, de Jeetzel, de Seege en de Aland. De boerderijen liggen in de overstromingsgevoelige delen vaak op een terp. Hogerop, op de drogere zandgronden, liggen ook akkers. Ten dele, zoals op de Drawehn, is het zeer droog en worden de akkers geïrigeerd. Verder naar het zuiden, rondom Lüchow, liggen de typische Rundlings-dorpen. Dit zijn brinkdorpen waar één toegangsweg naar de ronde brink leidt. De vakwerkboerderijen liggen met hun voorzijde allemaal naar de brink toegekeerd. De flora van het Wendland is beroemd vanwege zijn soortenrijkdom. Dit komt niet alleen door de grote diversiteit aan standplaatsen, maar ook door de invloed van het klimaat. Het Wendland ligt precies op de overgang van het atlantische naar het continentale klimaat. In het Wendland heerst een relatief droog klimaat, zo valt in Govelin op de Drahwehn jarlijks circa 550 millimeter neerslag, waarbij er gemiddeld 200 millimeter minder neerslag valt dan in het gebied ten westen ervan. Daarnaast is de zomer gemiddeld warmer. Het continentale klimaat zorgt ervoor dat hier plantensoorten voorkomen die normaliter veel verder naar het oosten thuishoren.