Wilhelminatoren. In 1905 was de Vereniging Neerlands hoogste berg, die was opgericht in 1904 als een soort voorloper van de VVV, begonnen met de bouw van een uitkijktoren op de Vaalserberg. De bouw begon in mei 1905 en de opening was al op 7 augustus van hetzelfde jaar. De toren met zes verdiepingen kreeg de naam Wilhelminatoren, naar de toenmalige koningin. De Wilhelminatoren werd 300 meter ten noorden van het Vierlandenpunt gebouwd zodat er uitzicht was op Vaals. De toren werd in het begin geëxploiteerd door een Belgische zakenman en vanaf 1914 door een Duitse ondernemer. Deze had echter de pech dat kort nadat de toren in zijn bezit was gekomen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Het grensverkeer tussen Nederland, Duitsland en België nam daardoor sterk af. Bij een storm in januari 1916 werden de bovenste twee etages van de toren zo beschadigd dat ze afgebroken moesten worden. Door de aanleg van de Viergrenzenweg was de Wilhelminatoren vanaf 1920 per auto toegankelijk. Om het voor de toeristen nog aantrekkelijker te maken, werd er een rozentuin en een miniatuur-Drielandenpunt aangelegd. In de nadagen van de Tweede Wereldoorlog werd de toren door het verzet gebruikt als uitzichtpunt op Aken. De Duitsers schoten daarop op de toren waardoor hij na de oorlog moest worden afgebroken. Door financiële problemen na de oorlog werd een NV Wilhelminatoren opgericht. Dit begon met de bouw van een klein houten café, het Jachthuis, op de plek waar ervoor de toren had gestaan. Dit café werd in 1949 geopend, maar brandde het jaar erop tot op de grond af. Daarop liet de gemeente Vaals een nieuwe, twintig meter hoge, toren bouwen. Deze opende in augustus 1951. Oorspronkelijk was deze toren als voorlopige oplossing gebouwd, maar hij bleef er 65 jaar lang staan. Tot 14 januari 2011, toen bleek dat de houten toren toch de bouwvallig geworden was.