Wollseifen.       Het afgelegen dorpje Wollseifen werd rond 1200 gesticht. Men leefde hier van de landbouw, maar door de Realteilung, waarbij ieder kind een evenredig deel erfde verarmde het dorp. Een andere belangrijke rol hierin speelt het drieslagstelsel en de bezetting door de Franssen. Dit leidde in het midden van de 19e eeuw tot een uittocht van bewoners. In het begin van de 20e eeuw kwamen door de bouw van de Urfttalsperre de eerste toeristen naar Wollseifen en zorgden voor een economische impuls in het stille dorp. Ook de bouw van de nabijgelegen Ordensburg Vogelsang, waarmee na de machtsovername door Hitler in 1934 werd begonnen, zorgde voor extra werkgelegenheid. Van de gevechten tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef het dorp ongeschonden tot in de winter van 1944-1945 toen door bomaanslagen door de geallieerde troepen vele huizen werden verwoest en meerdere dorpsbewoners om het leven kwamen. In de nazomer van 1946 had men de ergste oorlogsschade weer hersteld en waren de akkers weer in gebruik genomen. Toen kwam echter voor de 120 gezinnen, in totaal 550 personen, uit het dorp een evacuatiebevel van de Britse bezetter. Binnen drie weken moesten ze een nieuw onderkomen zoeken en hun verhuizing organiseren. Er ontstond een militair oefenterrein dat Camp Vogelsang werd genoemd en eerst door Britse en vanaf 1950 door Belgische troepen als oefenterrein werd gebruikt. Hierdoor werden de meeste huizen van het dorp binnen korte tijd verwoest door schietoefeningen. De bewoners mochten slechts één keer per jaar, tijdens Allerheiligen, hun dorp bezoeken om de doden te herdenken. In het midden van de jaren 1950, toen ook het kerkhof steeds meer kapot ging door de oefeningen, werden 155 doden herbegraven op kerkhoven in de omgeving. Alleen een heiligenbeeld, een elektriciteitshuisje, een deel van de school en de St. Rochuskerk bleven staan en in 2006 werd door de Nordrhein-Westfalen-Stiftung 70.000 Euro beschikbaar gesteld om het kerkgebouw te renoveren. Het dak was door de schietoefeningen helemaal verdwenen, maar werd in de loop der tijd door het Belgische leger weer zo goed en zo kwaad als mogelijk hersteld. Het dak van de kerk zal, net als de kerktoren, met het in deze regio gebruikelijke leien dak worden bekleed. Ook worden er nieuwe ramen en deuren in de kerk gezet, het puin uit het kerkschip verwijderd en de muren verbeterd. De zolder blijft behouden als schuilplaats voor vleermuizen. Rondom de kerk zijn nog resten te vinden van een bijzondere plantengemeenschap met daarin Brave hendrik (Chenopodium bonus-henricus). Het is te hopen dat deze bij de restauratie van de kerk gespaard kan blijven. Deze planten groeiden vroeger op boerenerven, maar zijn door de intensivering van de landbouw bij ons grotendeels verdwenen. Waar vroeger een dorp stond, staan nu 20 ruwbouw huizen waarin de soldaten gevechten in huis en op straat oefenden. In mei 2001 werd er bijvoorbeeld geoefend voor de bevrijding van Kosovo. Maar ook politie en andere reddingsdiensten gebruikten het gebied voor oefeningen.