In de 16e eeuw waren Wolven (Canis lupus) nog heel gewoon in Limburg. Ook in de 18e eeuw en in de eerste deccenia van de 19e eeuw kwamen nog kleine aantallen Wolven voor in de Nederlandse provincie Limburg.
Bronmateriaal laat zien dat er maatregelen waren om eigenaren van vee dat gedood was door een Wolf tegenmoet te komen. Tussen 1736 en 1746 werden in Horst drie paarden en twee veulens door Wolven gedood. Tussen 1732 en 1734 werden in de omgeving van Helden jonge Wolven gevangen door jagers. In de 19e eeuw waren er berichten over het prederen van kleine en grote huisdieren door Wolven uit het Rijk van Nijmegen, uit Midden-Limburg en uit de omgeving van Vaals. In 1808 kwamen meldingen uit het gebied ten noorden en ten noord-oosten van Roermond waar Wolven een groot aantal veulens, schapen, kalveren en ganzen hadden gedood.
In 1810-1811 werd een tiental kinderen, meestal onder de 5 jaar, maar ook soms bijna 10 jaar oud, in Midden-Limburg door wolven gedood.
Schattingen van de grootte van de wolvengroep die zich hier ophield, liepen uiteen van 12 tot 20. Dit is de enige melding die mij bekend is van Wolven die op een dergelijk grote schaal mensen hebben aangevallen. Mijns inziens is het ook niet onmogelijk dat, zoals nu ook wel eens optreedt, dit kruisingen zijn geweest tussen wilde Wolven en verwilderde herdershonden, die weinig angst voor mensen hebben.
In Frankrijk was rond 1800, onder Napoleon, extra „La Louveterie“, de Dienst bestrijding wolven, opgericht. Ook in de departementen „de la Roer“ en „de la Meuse inférieure“ werden officiers de la Louveterie geïnstalleerd. In het departement Nedermaas werden in 1806 in totaal 1.926 wolven gedood.
Grootscheepse wolfsjachten, waarbij soms wel 350 man op de been waren, werden gehouden in de omgeving van Roermond in 1808 en in 1810-1811, echter zonder veel succes. De eerste drijfjacht vond plaats in juli 1808. Tijdens deze drijfjachten joegen de drijvers, gewapend met knuppels en gaffels, de wolven op terwijl de jagers werden gerecruteerd uit de inwoners die met wapens konden omgaan. Omdat de jacht in de zomer plaatsvond, konden de Wolven echter meestal een verstopplaats vinden tussen de nog op de akkers staande veldvruchten. Op 5 maart 1811 werd een volwassen wolf gedood.
In het begin van de 19e eeuw lijkt het aantal Wolven af te nemen, hoewel er nog steeds waarnemingen van welpen en subadulte dieren worden gedaan. Tussen 1800 en 1830 werden alleen nog in het Rijk van Nijmegen, in Midden-Limburg en in Zuid-Oost-Limburg Wolven gemeld. Na 1815 wordt de Wolf in Limburg minder algemeen. In 1817 en 1826 leefde er een Wolf in de Roerstreek, die destijds ook een kind aanviel. Bij een klopjacht ontkwam het dier in het Montforterbroek.
In Zuid-Limburg kwamen in december 1817 meldingen van enkele Wolven uit Vaals en op 3 februari 1818 van twee Wolven uit het bos op de Dikkenberg in Gulpen. Een vierjarig, mannelijk dier werd hier geschoten. Enkele weken later werd nog gezocht naar wolven in de omgeving van Vaals. Op 21 januari 1830 verleende de Burgemeester van Vaals toestemming voor het houden van een wolfsjacht bij Vaals omdat in het nabije bosgebied een dier was gezien. De laatste Wolf van Nederland werd waarschijnlijk in 1845 bij Schinveld geschoten,hoewel deze waarneming niet geheel bevestigd kan worden.
Het uitroeien van de Wolf heeft in ieder geval minstens een halve eeuw geduurd.
Uit het nabije buitenland werden toen nog wel Wolven gemeld.In het Reichswald in 1838, in Eupen in 1860, bij Herbeaufaye nabij Baraque Michel in 1870 en bij Monschau in 1890.
1%20150x.jpg)
