Natuur tussen Maas en Rijn beleven!



Startpagina.
Algemene informatie over de Eifel.
Excursies en lezingen.
Deelgebieden:
-
Eifel
-Limburg
Natuurreservaten en wandelgebieden.
Geschiedenis van de Eifel.
Archeologische plekken.
Historische plaatsen.
Water in de Eifel.
Geologie van de Eifel.
Oude ambachten.
Mijnbouw & oude
industrie.
Paddenstoelen.
Wildparken & Musea.
Feesten.
Heiligen.
Wandelroutes.
Kinderwagenwandelingen.
Links.
Over ons.
Contact/Colofon.
Fotopagina´s.
Alfabetisch register
Naar de Duitstalige sites/ Zu den deutschen Seiten.













Wolmakers bij de hete bronnen

Het water uit de bronnen werd door de lokale bevolking van oudsher graag gebruikt om de was te doen aangezien het waswater dan niet extra opgewarmd hoefde te worden. Daarnaast reinigden het thermale water de was goed, zelfs zonder gebruik van zeep, die vroeger voor de gewone mensen bijna onbetaalbaar was.
In Aken werd het baden in het Komphaus- of Armenbad, dat tegelijkertijd diende om wol te wassen, als bijzonder aangenaam ervaren. Dit kwam waarschijnlijk door de vetten die in het badwater werden opgelost. Wel rook het er vreselijk naar rotte urine. De Akense arts Franciscus Blondel beschreef in 1671: `In demselben baden zugleich Kranke und Gesunde, Weiber und Männer,….. jung und alt…….Die Waschweiber waschen allerlei Leinwand, die Tuchmacher und Färber Wolle und Tücher`. Wol werd door de lakenmakers sinds de 14e eeuw, toen de badgelegenheden wegens een pestepidemie rond 1349 werden gesloten, met het warme water gewassen.
Ook bij het vollen en de wasbeurt na het verven van de stof werd het warme water gebruikt. Naast het warme en mineraalrijke thermaal water was ook loog uit houtas en rotttende menselijke urine nodig voor het wassen en vollen van de stoffen. De stoffen werden in grote kuipen, hier ‘Kompen’ genoemd, gewassen. Tijdens het vollen werden ze platgetrapt of werd er met platte hamers op geslagen. In andere kuipen (´Kompen’) werden de stoffen erna met water gewassen. Deze kuipen stonden ten dele buiten, ten dele in een gebouw, het Komphaus. Daaraan dankt de wijk rondom de huidige Komphausbadstraße haar naam. Daarnaast was het overgieten van wol en linnengoed met het thermale water goed om de stoffen sneller te bleken. De Akense stoffen waren zeer geliefd en ze werden naar het hof van de Russische Tsaar geëxporteerd, gebruikt voor de kleding van de keizerlijke garde en naar de kardinalen in Rome die de paarse stof uit Burtscheid prefereerden. In 1338 lag er al een wolwasserij bij de warme bronnen van de Quirinusquelle aan de Hof en eveneens bij de Büchel (Bousack, 1996). In Burtscheid lag bij het Johannisbad een wolwasserij.