Hückelhoven. Hückelhoven is een uit de kluiten gewassen industriedorp (39.413 inwoners in 2009) in het dal van de Rur, tussen Heinsberg en Erkelenz. De laatste mijn sloot in 1997 haar poorten, maar het stadje ademt nog altijd de sfeer van een mijnbouwstadje. Het winkelaanbod wordt gedomineerd door laagwaardige winkels, veel gebouwen zijn opgetrokken in de gouden jaren ´60 en ´70 van de vorige eeuw en al van verre zie je de steenbergen liggen. Dit klinkt misschien allemaal wat negatief, maar voor mij was het een beetje thuiskomen. Er gingen herinneringen op aan inkopen doen in Alsdorf begin jaren ´80 van de vorige eeuw, toen ik met oma en tante de winkels in die voormalige mijnbouwmetropool bezocht. Op dat moment waren daar de mijnen namelijk ook nog open. Terug naar Hückelhoven. Ooit waren ook hier de steenkolenmijnen de belangrijkste werkgever. In totaal werkten er maar liefst 6.000 koempels in de mijnbouw. Hückelhoven oogt niet alleen als een mijnstadje, je kunt er de mijnen ook nog tastbaar merken. Grube Sophia-Jacoba. Rondom Schacht 3 ontstaat gaandeweg een mijnbouwmuseum. De Sophia Jacoba-mijn opende haar poorten in 1908 en sloot ze bijna 90 jaar later, in 1997, weer. Het schachtgebouw van de Sophia Jacoba-mijn uit 1930 is gespaard gebleven en daaromheen hebben oud-koempels bovengronds weer een aantal mijngangen aangelegd waarin bezoekers het gevoel van een steenkolenmijn kunnen beleven. Rondom de schacht staan nog enkele mijnvoertuigen, zoals een electrische locomotief, steenkolenkarretjes enzovoorts. Iets verderop staat de voormalige industriecentrale en deze is zelfs nog volop in productie. Hoewel ze niet meer met steenkool wordt gestookt. En nog iets verderop is de Millicher Halde geschikt gemaakt als wandelgebied. Bovenop de steenberg staat een ijzeren uitkijktoren. Tussen het stadscentrum en de mijn liggen arbeidersbuurten die nog redelijk authentiek ogen. Enkele hiervan staan ook op de monumentenlijst. De huizen zijn grauw en hebben diep naar onder getrokken daken. De bewoners zijn veelal van Turkse afkomst en in het centrum is dan ook een huis van de Turkse werknemers, een Turkse supermarkt, slager en een vestiging van Turkisch Airlines te vinden. Ook de Bergberufsschule draagt nog steeds trots haar naam. Op het voormalige gemeentehuis is een betonnen kunstwerk aangebracht dat het verleden van de plaats laat zien. Bovenaan staat de boerentraditie, onderaan zijn mijnwerkers aan het werk. Als extra attractie ligt er ook een mineralen- en mijnbouwmuseum in Hückelhoven. Het accent in dit museum ligt op mineralen en fossielen, maar ook is er het een en ander over mijnbouw te ervaren. Het museum is geopend op zondagmiddag tussen 11.00 en 15.00 uur. Haus Hückelhoven. Van een heel ander kaliber is het statige Haus Hückelhoven, een voormalige waterburcht, die vlak naast de Sint-Lambertuskerk staat. Het gebouw heeft moooie klok- en trapgevels en is opgetrokken uit Rur-keien en veldbrandsteen. Boven de ingang is het alliantiewapen van de families Mulstroe en von Mirbach te zien. Deze voormalige waterburcht werd in de 13e eeuw gebouwd door Reinhardt von Huckilhoven. De eerste vermelding van dit geslacht was in 1231 in een oorkonde over de verkoop van de molen bij Dalheim aan het Zisterziënzerklooster Ophoven. De mannelijke lijn van de heren van Hückelhoven sterft aan het begin van de 16e eeuw uit. In 1505 wordt Johann von Olmissen, ook Mulstroe genoemd, beleend met Haus Hückelhoven. Diens familie bouwt ook het huidige kasteel dat grotendeels uit de 16e en 17e eeuw stamt. Vroeger was het omgeven door een brede gracht. In de 17e eeuw gaat Haus Hückelhoven overin het bezit van de familie vom Zobel. In 1833 kocht pastoor Wilhelm Schnorrenberg het kasteel en schonk haar aan het aartsbisdom. Tegenwoordig is het kasteel in handen van de Sint-Lambertusparochie. Sank-Lambertuskirche. De Sint-Lambertuskerk stamt uit 1887, maar in 1963 werd er een nieuw schip aangebouwd. In een aantal plaatsen rondom Hückelhoven, namelijk in Baal, Doverhahn, Hilfarth, Ratheim en Rurich, zijn resten van Romeinse bewoning aangetroffen. In de vroege en late Middeleeuwen behoorde Hückelhoven en omgeving tot het gebied van de heren van Wassenberg, en later tot dat van de heren van Heinsberg. Hierdoor viel het tevens onder het Hertogdom Jülich, dat later werd samengevoegd met Berg en Kleve. Protestantse kerk. Het gebied was van oorsprong katholiek, maar reeds vroeg kwam ook het gereformeerde geloof op. In 1530 is Hückelhoven het centrum van de Wederdopers in het Hertogdom Jülich en in 1570-1571 vonden er de zogenaamde Quartier-vergaderingen plaatsvan de afgezanten van de gereformeerde gemeenten uit de Nederrijn. De eerste protestante kerk in Hückelhoven stamt uit 1688, deze werd in 1890-1891 vervangen door het huidige neo-gotische bouwsel.