Kunradersteen. Kunradersteen is een kalksteen die gevormd werd tijdens het Krijt. Het is de onderste laag van het Maastrichts krijt. Kunradersteen bestaat uit een afwisseling van harde en zachte lagen. Dat komt omdat het gebied tijdens het ontstaan in een dalingsgebied lag. De harde lagen bestaan uit materiaal dat er vanuit de omliggende, hoger gelegen gebieden in spoelde. De Kunradersteen die als bouwsteen wordt gebruikt is een harde, taaie steen met een geelachtig grijze kleur met af en toe bruine plekken erin. De hiervoor gebruikte harde banken van Kunradersteen zijn 20 tot 50 cm dik en bestaan uit losse brokken die in zachtere lagen zijn ingesloten. De kern van de bank is het hardste. Omdat de buitenkant niet altijd bruikbaar is, zijn de meeste stenen die in gebouwen gebruikt worden 10 tot 20 cm dik. Kunradersteen kan niet gezaagd worden, maar enkel als bekapte breuksteen gebruikt worden.Kunradersteen komt voor in het gebied ten noorden van de Geul en de Eyserbeek. De type-locatie ligt in de groeve op de Kunderberg. De formatie heeft een dikte van 22 tot 24 meter. In 1975 werd de winning van deze steen gestaakt, waardoor tegenwoordig nieuw bouwmateriaal enkel door de afbraak van oude panden verkregen kan worden. De grootste groeve lag op de Kunderberg, maar ook bij Schin op Geul, Craubeek, Ransdaal, Winthagen en Eys werd de steen gewonnen. De steen werd daar echter ook gebruikt om kalk te branden. In de omgeving van de Putberg zijn nog diverse kalkovens uit Kunrader kalksteen bewaard gebleven. Kunradersteen wordt al eeuwenlang gebruikt. Al in de Romeinse tijd was het een bekend bouwmateriaal dat is toegepast in de Romeinse thermen te Heerlen, in Voerendaal en in Ubachsberg. De kerk van Klimmen, de kerktorens van Schinnen en Voerendaal en ook de Schelmentoren in Heerlen zijn uit Kunradersteen gebouwd. Daarnaast was de Kunradersteen, tenminste de harde lagen erin, zeer geschikt voor het branden van kalk.