Stinkzwammen.       De familie van de Stinkzwammen is een exentrieke familie binnen de paddenstoelen. Er behoren tientallen soorten toe die opvallen door de afwijkende geur en vorm van de vruchtlichamen. Het merendeel van deze soorten komt overigens in de tropen voor. Slechts enkele soorten zijn ook in onze omgeving te vinden. Tot de familie der Stinkzwammen (Phallaceae) behoren enerzijds diverse soorten die vruchtlichamen vormen die een soort penisvorm hebben (Latijnse geslachtsnaam: Phallaceae (penisachtigen)). Voorbeelden hiervan zijn de Grote stinkzwam (Phallus impudicus) en de Kleine stinkzwam (Mutinus caninus). Anderzijds zitten er ook soorten bij die eveneens stinken, maar een geheel andere vorm hebben. Dit zijn de Traliestinkzwam (Clathrus ruber) en de Inktviszwam (Clathrus archeri). Kenmerkend voor alle soorten in de familie van de stinkzwammen is de ontwikkeling vanuit een soort ei, vaak Duivelsei of Heksenei genoemd. Deze namen herinneren nog aan oude tijden toen men alles wat men niet zo kon verklaren toeschreef aan hogere machten. Uit de eieren kwamen namelijk rare gedrochten waardoor men dacht aan het werk van duistere machten. De walgelijke stank droeg daar natuurlijk ook nog aan bij. Deze eieren hebben een harde buitenlaag die afhankelijk van de soort wit of roze gekleurd is en na een tijdje openbarst. Dan verschijnt de gelei-achtige binnenkant waaruit dan het vruchtlichaam komt. Dit strekt zich binnen enkele uren. Vaak strekken de vruchtlichamen zich binnen enkele uren. In het heksenei is na het doorsnijden ervan de volledige zwam reeds te herkennen. Alleen de steel moet zich dan nog strekken. De top van de vruchtlichamen van de Kleine, Grote en Roze stinkzwam is bedekt met een gelei-achtige sporendragende laag die in het begin nog met een dun vlies is bedekt en wanneer de zon opkomt gaat stinken. De stank lokt vliegen en mestkevers aan die met hun pootjes de sporen verspreiden. De stank doet bij de Grote stinkzwam een beetje denken aan rottend fruit of aan een aaslucht. De één vindt het stinken, voor de ander hoort het juist bij de geur van het bos in zomer en herfst. Bij deze soort is de gleba grijsgroen tot olijfgroen. Bij de Roze en Kleine stinkzwam moet men heel dicht bij de vruchtbare laag komen om de geur waar te nemen. Bij deze soorten stinkt het wel degelijk en de lucht doet een beetje denken aan kattenpoep. De kleur is hier roze danwel donkerbruin. De soorten die tot deze familie behoren zijn: Grote stinkzwam (Phallus impudicus), Duinstinkzwam (Phallus hadriani), Spitse stinkzwam (Mutinus elegans), Gesluierde dame (Phallus duplicatus), Kleine stinkzwam (Mutinus caninus), Rode stinkzwam (Mutinus ravenelii), de Inktviszwam (Clathrus archeri) en de Traliestinkzwam (Clathrus ruber).