Wijnbouw in het Siebengebirge. Vroeger was wijnbouw een belangrijke bron van inkomsten in het Siebengebirge. Reeds in 966 wordt in een oorkonde uit Oberdollendorf gesproken over wijngaarden. Rond 1880 werd nog 160 hectare ingenomen door wijngaarden. Door de toenemende concurrentie uit het buitenland en door toenemende werkgelegenheid in de industrie, liep het werk in de wijnsector terug. In 1920 was nog maar 48 hectare wijngaard over. Daarna groeide het aandeel licht om na de Tweede Wereldoorlog bijna helemaal te verdwijnen. Alleen met subsidies van de overheid kon de wijnbouw in het gebied behouden blijven. Er lagen toen kleine wijngaarden die omgeven waren door stenen stapelmuurtjes, stukken braakliggende wijngaard, heggen en bosschages. De kleinschalige wijngaarden zijn echter ten prooi gevallen aan ruilverkavelingen en tegenwoordig is nog slechts 24 hectare wijngaard over. Op de helling tussen de Rabenley en de Kuckstein groeit een 14 hectare groot bos uit knotbeuken die vroeger gebruikt werden om steunpalen voor de wijnbouw te winnen. Het Siebengebirge is het kleinste en het noordelijkste wijnbouwgebied van Duitsland en het enige in Noordrijn-Westfalen. In wijngaarden die nog op een ouderwetse manier worden bewerkt en waar ruilverkaveling en het werken met gif nog ver weg is, komen allerlei typische soorten planten en dieren voor. Onder meer de Grijze gors (Emberiza cia), veldsla (Valerianella sp.), Muurhagedis (Podarcis muralis), Zandhagedis (Lacerta agilis), Gladde slang (Coronella austriaca), Hazelworm (Anguis fragilis), Wijngaardslak (Helix pomatias), Zwarte roodstaart (Phoenicurus ochruros) en Argusvlinder (Lasiommata megera). Op de stapelmuurtjes tussen de wijn groeien allerlei typische planten zoals Muurvaren (Asplenium ruta-muraria), Muurpeper (Sedum acre) en Kraailook (Allium vineale).